Januari 2011. Hoe gaat de KNVB om met een bekerfinale Twente-Ajax?
Tradities zijn er om in ere te houden. Zo is De Kuip sinds 1989 strijdtoneel van de bekerfinale. Of een half strijdtoneel zoals in 2010. Aboutaleb, de ongekroonde koning van evenementen om zeep helpen, vond het toen ook nog eens nodig om de stad droog te leggen, razzia's te organiseren en gevangeniskampachtige taferelen op te bouwen rondom het stadion. Als je niet oppaste struikelde je over het prikkeldraad.
In geen velden of wegen was een uitfan te bekennen, maar je weet maar nooit natuurlijk. Een enkele dapp're strijder had immers iets geschreven over bommetjes en bloederige zondagen en dat soort internetbaldadigheid, dus er zou zomaar eens écht een vlucht bommenwerpers kunnen overwaaien. Je kunt niet voorzichtig genoeg zijn.
Hoe erg moet het dit jaar (2011) dan wel niet worden, met een kans op een finale tussen FC Twente en Ajax. Oftewel vijftienduizend 'Duitsers' en vijftienduizend 'bommengooiers' in Rotterdam. Geen al te beste combinatie, althans in Aboutalebs wonderlijke gedachtenwereld zóu dat moeten leiden tot Hel op Aarde. De veiligheidsmaatregelen die hij het liefst zal willen treffen zullen er dan niet om liegen, ik sluit hermetisch afgesloten tunnelbuizen vanaf Enschede en Amsterdam CS richting De Kuip niet uit.
Tenminste, als de burgemeester redeneert in lijn met 2010. Doet hij dat niet en wil hij er nu wel een waardige finale van maken, diskwalificeert hij dus eigenlijk die absurde ingrepen van toen. Niet dat het veel uitmaakt want sinds de dubbele finale en de angsthazenpolitiek heeft de beker al zijn laatste eerlijke charme verloren. Die vaste finaleplek van De Kuip kan er ook wel vanaf. Speel die strijd maar lekker in Enschede en Amsterdam, of waar de uiteindelijke finalisten voortaan dan ook vandaan komen. Kan er ook niets misgaan.
De Klassieker, nog zo'n verhaal. In 2009 is besloten dit te verbieden voor bezoekende supporters, in navolging op het eerdere 'Jaar van Bezinning', 1997. Wat dat voor de sfeer heeft betekend weet iedere supporter die van een gezond rivaliserend voetbalsfeertje houdt. De Klassieker is allang de Klassieker niet meer, los van de sportieve ellende.
Echter de traditionele wedstrijden in het buitenland blijven we met z'n allen roemen. Galatasaray - Fehnerbahce wordt passievol genoemd, Riverplate - Boca Juniors is voetbalgekte pur sang, The Old Firm heet een eervolle clash en Hajduk Split - Dinamo Zagreb is meer dan voetbal, veel meer. Over ongeregeldheden of spreekkoren geen woord ('zijn die er dan?').
Ondertussen is onze eigen, enige Klassieker langzaam de nek omgedraaid. Het is als bejaarden die niets anders doen dan op straat rondhangen en keuvelen over het weer en politiek. In Italië vinden we ze aandoenlijk en romantisch, in Nederland vinden we ze alleen maar in de weg staan en tot overlast zijn, het liefst schoppen we ze weg.
Dat de Klassieker nog steeds in de top 5 van internationale lijstjes van mooiste 'derbies' ter wereld staat (zoals op Football Derbies en World Soccer) is iets om trots op te zijn, maar eigenlijk al niet meer terecht. Het teert nog op de sfeer die er ooit was.
Nu, 2011, vindt een evaluatie plaats van de vorige edities van de Klassieker. De gespreksonderwerpen laten zich raden. Het aantal incidenten? Dat zal nul zijn. De kosten van politie-inzet? Drastisch gedaald (hoewel...). Vernielingen aan treinstellen? Geen. En niet te vergeten nul doden (...). De conclusie ligt dus voor de hand: een succesvol traject, dat klinkt als muziek in de oren van Ahmed als-je-iets-afschaft-levert-het-ook-geen-risico-op Aboutaleb.
Mocht de Klassieker onverhoopt wel versneld in ere hersteld worden is dat natuurlijk fantastisch, maar dan heb je alsnog te maken met niet te evenaren ijkpunten van de evaluatie. Iedere (internet)scheet zal worden opgeblazen tot een dampende strontput en brengt een nieuwe periode van lege uitvakken dichterbij. Dat mag dan onderhand gerust een nieuwe traditie genoemd worden. Nog eentje om níet trots op te zijn, welteverstaan.
Bottleneck
januari 2011